Amidala Lego

แพดเม่ อมิดาลา คือตัวละครตัวหนึ่งในมหากาพย์ภาพยนตร์แนววิทยาศาสตร์ สตาร์ วอร์ส แสดงโดย นาตาลี พอร์ตแมนมีบทบาทสำคัญเป็นตัวละครหลักในไตรภาคต้นของภาพยนตร์ชุดนี้และเนื้อหาในจักรวาลขยายอีกจำนวนมาก

แพดเม่ อมิดาลา แห่งนาบู (ชื่อตอนเกิด : แพดเม่ นาเบอร์รีดำรงตำแหน่งเป็นราชินีอมิดาลาแห่งนาบูตั้งแต่ปีที่ 36 ก่อนยุทธการยาวินถึงปีที่ 26 ก่อนยุทธการยาวิน) เกิดในปีที่ 46 ก่อนยุทธการยาวิน เป็นลูกสาวของรูวีและโจบาล นาเบอร์รีและน้องสาวของโซลา นาเบอร์รี ภายหลังต่อมาได้สมรสโดยลับกับอัศวินเจได อนาคิน สกายวอล์คเกอร์ กับทั้งเป็นมารดาของลุค สกายวอล์คเกอร์ และเลอา ออร์กานา โซโล

แพดเม่ขึ้นเป็นราชินีแห่งนาบูจากการเลือกตั้งก่อนที่จะได้รับเลือกเป็นตัวแทนวุฒิสมาชิกแห่งชอมเมลล์เซกเตอร์ในสภากาแลกติก ในฐานะที่เป็นราชินี เธอได้ช่วยปลดปล่อยประชาชนของเธอให้เป็นอิสระและกลายเป็นบุคคลสำคัญทางการเมืองที่เป็นที่เคารพอย่างยิ่งคนหนึ่งในกาแลกซีตลอดชีวิตที่แสนสั้นของเธอนั้น เธอแสดงบทบาทสำคัญมากในทางการเมืองและเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ในสงครามโคลน ซึ่งเธอและวุฒิสมาชิกอีกจำนวนหนึ่งเป็นผู้ก่อตั้งกองกำลังกบฏขึ้น

Monster Hunter Freedom Unite Guide

Key Quest หมู่บ้าน

ตารางกินข้าวแมว

รายการอาหารแมว

เมืองทอง ยูไนเต็ด สโมสรนี้พี่รัก

   พูดถึงบอลไทย(บอลสโมสร) ช่วงนี้กำลังบูมมากๆ ทำไมเหรอ???? ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน 555 รู้แต่ว่าเมื่อหลายปีก่อน ผมเห็นข่าวทีมชลบุรีเอฟซี มีแฟนบอลเข้าไปดูเยอะมาก มีการเชียร์ มีการขายของที่ระลึก เช่นผ้าพันคอ ธง ฯลฯ แล้วหลังจากนั้นผมก็ได้ฟังข่าวบอลไทยเยอะขึ้นๆ มีการเล่นที่พัฒนามากขึ้น กองเชียร์แต่ละสโมสรก็พัฒนามากขึ้น ทำให้ไอ้ตัวกระผมเองก็สนใจบอลไทยมากขึ้น แล้วก็คิดว่าซักวันเราต้องไปดูบอลไทยในสนามให้ได้

   คนที่ผมชอบคุยเรื่องบอลมากที่สุดก็คงเป็นพี่โก้ พี่โก้ชอบดูบอลมากเหมือนกันนอกจากบอลทีมชาติแล้วส่วนใหญ่เป็นบอลนอก แต่ก็ติดตามข่าวสารบอลไทยบ้างเหมือนกัน พอได้คุยเรื่องที่บอลไทยกำลังบูมขึ้นมา ก็ได้ชักชวนกันว่าเราต้องไปดูบอลไทยเตะกันบ้างซะแล้วล่ะ "...แต่ก่อนอื่นเราก็ต้องหาทีมที่เราจะเชียร์กันก่อนนะ...." ก็ได้ข้อตกลงกันว่าเราจะเชียร์ "เมืองทอง ยูไนเต็ด" ละกัน เพราะใกล้บ้านดี อิอิ

   ผมรู้สึกตื่นเต้นมากกับการบูมของบอลไทย เพราะผมดูแต่บอลนอกมาตลอด บอลไทยที่ดูก็มีแต่บอลนักเรียน แต่ก็เพราะบอลนักเรียนนี่แหล่ะทำให้ผมชอบเชียร์บอล

    ผมได้เข้าเรียนที่เทพศิรินทร์  เทพศิรินทร์สอนให้ผมเล่นบอลเป็น ดูบอลเป็น ทำให้ผมรู้สึกสนุกเวลาดูบอล เชียร์บอลด้วยความสนุก รู้สึกอินไปกับการแพ้ชนะของทีม และสอนให้รู้จักความหมายของคำว่า รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ...

เมื่อตัดสินใจว่าจะเชียร์เมืองทองกันละ ก็พยายามติดตามข่าวสารของเมืองทอง(แบบห่างๆ) มาตลอด สมัครเข้าบอร์ดของเมืองทอง แต่ก็ไม่ค่อยได้มีเวลาเข้าไปเท่าไหร่ แล้วก็ได้แต่พูด ว่าจะไปๆๆๆๆๆๆ แต่สุดท้ายก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปดูเมืองทองเล่นซักที

เวลาผ่านไปจนมีอยู่วันนึง เห็นสองสาวร้านตรงข้ามที่เห็นหน้ากันมานาน แต่แทบจะไม่เคยได้คุยกันเลย เค้าสองคนนั้นคือ นุ้ยและหน่อง สองพี่น้องคู่นี้ใส่เสื้อบอลของเมืองทอง เมื่อรู้ว่าเค้าเชียร์เมืองทอง ก็เลยได้มีโอกาสแวะเข้าไปคุยเกี่ยวกับเมืองทอง ทำให้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเมืองทองเยอะขึ้นเรื่อยๆ (สองคนนี้แฟนพันธ์ุแท้เลย) จนวันนึงก็ฝากนุ้ยกับหน่องซื้อเสื้อของเมืองทอง เพราะอยากได้มานานละ ฝากซื้อสีดำเพราะตอนนั้นไม่มั่นใจกับการใส่เสื้อสีแดงเลย กลัวเป็นอีกาคาบพริก 555

หลังจากได้เสื้อมาไม่นานนัก ก็มีแมทระหว่าง สมุทรปราการ กับเมืองทอง ในรายการ Toyota Leauge Cup ที่สนามเทพหัสดิน นุ้ยกับหน่องก็มาชวนผมไปดู เพราะว่ามันใกล้มาก แวะไปดูกันได้ ผมก็เลยตัดสินใจไปดู แมทนั้นเป็นถ้วยลีกคัพ และเจอทีมต่างดิวิชั่น เมื่อทองจึงส่งตัวสำรอง และพวกดาวรุ่งลงสนามเยอะ นัดนั้นเมืองทองชนะ แต่ผมจำสกอร์ไม่ได้(ท่าทางจะเริ่มแก่ละ) แต่สิ่งที่ผมประทับใจมากๆเลยก็คือ บรรยากาศในการเชียร์ จะมีคนอยู่กลุ่มนึงที่นำเชียร์ โดยการ้องเพลงเชียร์ตลอด 90 นาทีไม่มีหยุด พวกเขาเหล่านั้นจะเรียกตัวเองว่า Ultra เมืองทอง  ตัวผมตอนนั้นยังร้องไม่เป็นซักเพลง เลยได้แต่ยืนฟัง ละซึมซับบรรยากาศในการเชียร์นั้น การได้ดูทีมฟุตบอลที่เราชอบเล่นก็สนุกแล้ว บวกกับการได้ร้องเพลงเชียร์ด้วยแล้วมันยิ่งสนุกมากขึ้นไปอีก 

   หลังจากนั้นผมก็หาเวลาไปดูที่สนามบ่อยๆ โดยเฉพาะที่สนามของเมืองทอง สนามเหย้าของเมือทอง เป็นสนามที่สวยมากๆ ครั้งแรกที่เข้าไป ผมรู้สึกเหมือนเข้าไปดูฟุตบอลอังกฤษอยู่เลยทีเดียว 

   ในปีต่อมาผมถึงขั้นซื้อตั๋วปี และเข้าไปเชียร์แมทในบ้านทุกนัด มันเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ ในปีถัดมาผมก็ยังซื้อตั๋วปีอีก คราวนี้ซื้อให้ยุ้ยด้วย (แฟนผมเอง) เราไปดูด้วยกันบ่อยมาก ผมต้องขอบคุณยุ้ยมากๆที่ยอมไปดูบอลกับผม เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ยุ้ยชอบเลย แต่ก็ยังไปดูกับผม ผมมีความสุขมากๆ ขอบคุณนะ

     แต่หลังจากปีนั้น ด้วยหน้าที่การงาน ผมเลยไม่ได้ซื้อตั๋วปี และไม่ได้กลับไปดูบอลที่สนามอีกเลย จนทุกวันนี้ ได้แต่ติดตามข่าวสาร ได้ดูถ่ายทอดเป็นบางนัด ส่วนใหญ่จะได้ดูแต่ไฮไลท์ แต่กระนั้นผมก็ยังอิน ยังมีความรู้สึกร่วมทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นวันที่ชนะ หรือคราวที่พ่ายแพ้ 

การ์ตูนญี่ปุ่น (Manga)

     ผมเป็นคนชอบอ่านการ์ตูนมาก อ่านมาตั้งแต่เด็กๆ Dragonball ยุคเริ่มต้น Saint Saiya กัปตันซึบาสะ โดราเอม่อน ฯลฯ ซึ่งเมื่อก่อนก็ซื้อการ์ตูนเป็นเล่มๆ แต่ก็ยังเป็นการ์ตูนที่ไม่ลิขสิทธิ์นะ จนมาหลังๆญี่ปุ่นเริ่มเอาจริงกับลิขสิทธิ์ วิบูลย์กิจจึงเริ่มซื้อลิขสิทธิ์การ์ตูน และตีพิมพ์ในรูปเล่มที่เหมือนกับการ์ตูนญี่ปุ่นเลย คือจะมีปก 2 ชั้น ซึ่งมันสวยมากๆๆ 

      พี่ก้อง พี่ชายของผมก็ชอบมากๆเหมือนกัน พี่ก้องซื้อการ์ตูนมาเก็บสะสมเยอะมากๆ การ์ตูพวกนี้เมื่อจับมาตั้งเรียงกัน มันดูเป็นของสะสมที่ดูมีค่ามาก การ์ตูนที่พี่ก้องซื้อมาเก็บ ผมอ่านหมดทุกเรื่อง ส่วนใหญ่ก็ชอบแทบทุกเรื่อง แต่เรื่องที่ชอบมากๆเลยก็คือ Berserk 

ครั้งแรกที่พี่ก้องซื้อ Berserk พอลองอ่านแล้ว บอกเลยว่าไม่ค่อยชอบ ภาพมันดูมืดๆ ฟันกันเลือดกระฉูด ไส้ไหล สัตว์ประหลาดน่าเกลียดเต็มไปหมด พอเล่ม 2 ออก พี่ก้องก็ซื้อมา แต่ผมไม่ได้หยิบมาอ่านละ พี่ก้องก็ซื้อเก็บมาเรื่อยๆ จนเมื่อผมอ่านการ์ตูนเรื่องอื่นจนหมด ไม่มีอะไรให้อ่านแล้ว ก็เลยหยิบ Berserk มาอ่านใหม่อีกรอบ ด้วยจำนวนเล่มที่เยอะขึ้น เนื้อเรื่องเริ่มดำเนินไป เข้มข้น สนุก ภาพก็สวยขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดผมก็ติดการ์ตูนเรื่องนี้มาก 

แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น ช่วงนั้นเป็นช่วงเปิดเทอมอยู่ เลยไม่ค่อยได้หยิบการ์ตูนมาอ่าน พอวันนึงมาเปิดเพื่อหาการ์ตูนมาอ่านซ้ำ ก็พบว่าการ์ตูนโดนปลวกกินไปเกินกว่าครึ่งแล้ว บอกเลยว่าเสียใจ และเสียดายสุดๆ  หลังจากนั้นพี่ก้องก็ไม่ค่อยได้ซื้อการ์ตูนอีกเลย

เวลาล่วงเลยผ่านมาจนผมได้เริ่มทำงานขายของที่สยาม เมื่อเริ่มมีรายได้ บวกกับเวลานั่งขายของบางช่วงว่างๆ ไม่มีอะไรทำ จึงเริ่มไปป้วนเปี้ยนแถวร้านการ์ตูน และเริ่มซื้อการ์ตูนมาอ่าน เยอะมาก หลากหลายเรื่องเลย ที่ดังๆช่วงนั้นก็ Naruto ,Bleach , Gantz , Vagabond ,ฮิคารุ เซียนโกะ,โคโค สลัดจอมลุย แล้วก็มีการ์ตูนบางเรื่องที่ผมพลาดไม่ได้อ่านในช่วงที่ผ่านมาอีกหลายเรื่องเลย การ์ตูนอีกเรื่องนึงที่ผมชอบมากๆ ก็คือ Slamdunk เป็นการ์ตูนเรื่องแรกที่ผมอ่านแล้วเผลอหัวเราะเสียงดังออกมา ผมอ่านซ้ำหลายรอบมาก อ่านทีไรก็รู้สึกอยากเล่นบาสทุกครั้งเลย ไม่รู้เป็นอะไร

ผมสะสมการ์ตูนมาเรื่อยๆ  เยอะมาก เต็มตู้ไปหมด จนวันนึงเมื่อผมจะต้องแต่งงาน แฟนผมไม่ชอบให้มีของวางในห้องเยอะๆ เค้าบอกว่าเกะกะ ผมจึงจำเป็นต้องคัดเอาการ์ตูนที่ชอบมากๆเก็บไว้ อีกส่วนนึงเอาไปขาย บอกเลยว่าเสียดายสุดๆ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ซื้อการ์ตูนอีกเลย แต่ใช้วิธีอ่านแบบออนไลน์ในเน็ตเอา จนถึงตอนนี้ผมอ่านการ์ตูนน้อยลงมาก อ่านเฉพาะเรื่องที่ชอบจริงๆ 

หลังๆมานี้มีคนเอาการ์ตูนมาแสกน แล้วทำเป็นไฟล์ PDF ไว้เอาไปอ่านเป็น ebook อ่านได้ทั้งในคอมและในสมาร์ทโฟน ผมก็ดาวน์โหลดเรื่องที่ชอบมาไว้เต็มไปหมด คิดถึงเรื่องไหนก็โหลดลงโทรศัพท์แล้วก็เอาไปอ่านได้ทุกที่ สะดวกสบายจริงๆ แต่ถึงกระนั้น ผมก็ยังชอบความรู้สึกเวลาอ่านหนังสือการ์ตูนจริงๆมากกว่า ทั้งสัมผัสที่ได้เวลาจับ กลิ่นหมึก หรือเวลาต้องการอ่านย้อนไปย้อนมา 

ส่วนใครสนใจจะโหลดการ์ตูน PDF มาอ่าน ผมแนะนำ Blog นี้เลยนะครับ  เค้ารวมรวมไว้เยอะทีเดียว
http://cartoonmund.blogspot.com/

Monster Hunter เกมที่สนุกที่สุดสำหรับผม

Monster Hunter เกมที่สนุกที่สุดสำหรับผม

     ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ยังขายของอยู่ที่สยาม พี่หนึ่ง พี่ที่ขายการ์ตูนตรงร้านดอกหญ้าเป็นชักชวนให้เล่นเกมนี้ เป็นภาค 2G เครื่อง PSP 

     ครั้งแรกที่ลองเล่น ก็ไม่ได้อะไรเลย เล่นก็ไม่เป็น เดินไปเดินมา งงๆ แต่ที่ประทับใจเลยคือ ภาพสวยมากๆ หลังจากนั้นเวลาเดินไปร้านพี่หนึ่งทีไรก็จะเห็นพี่หนึ่งเล่นอยู่ทุกครั้ง ค่อยๆถามไปเรื่อยๆ จนพอจะเข้าใจว่ามันเล่นยังไง ซึ่งพอได้เล่นจริงๆ บอกเลยว่าเกมสนุกมากๆ นอกจากภาพสวยแล้ว ยังมีระบบการเล่นเกมที่สมจริง ไม่ใช่แค่ตีมอนเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ แต่เกมนี้เราจะเก่งขึ้นได้ต้องมาจากฝีมือจริงๆ ซึ่งฝีมือจะมาจากการเล่นบ่อยๆ ประสบการณ์จากการเล่นเกมจะทำให้เราเก่งขึ้นเรื่อยๆ

     หลังจากไปเล่นเครื่องพี่หนึ่งอยู่พักนึง ในที่สุเก็ทนไม่ไหว ต้องทุบกระปุกไปถอย PSP ออกมาจนได้ ซึ่งพอได้เครื่องมา ก็ไม่เป็นอันทำอะไรกันละครับ ออกไปล่ามอนทั้งวันกันเลยทีเดียว

     Monster Hunter ไม่ใช่เกมที่ออกไปสู้ล่ามอนอย่างเดียว ต้องทำฟาร์ม ฝึกแมว กินข้าวแมว ขุดของ หาของ เก็บของ ตามหาชิ้นส่วนมอนเพื่อมาทำอาวุธ ทำชุด เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้เราไปสู้กับมอนตัวยากๆได้ 

      หลังจากนั่งเล่นคนเดียวอยู่นาน จึงมีผู้มาให้ความกระจ่างว่าเกมนี้มันเล่น online ได้ สามารถไปลุยเควสเดียวกันได้ โดยไปได้ทั้งหมด 4 คน (ต้องนั่งเล่นอยู่ใกล้ๆกันนะ) เท่านั้นแหล่ะครับ ความสนุกที่สุดจากเกมนี้จึงบังเกิดขึ้น เพราะการได้ไปล่ามอนกับเพื่อนๆ มันสนุกสุดๆแล้ว ทั้งการได้รุมมอนที่ยากๆ ได้เทคนิคใหม่ๆจากเพื่อนที่เล่นด้วยกัน และที่สำคัญ ผมได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆจากการเล่นเกมนี้มากมายหลายคน เป็นผลกำไรจากการเล่นเกมที่คุ้มมากๆสำหรับผม

     สุดท้ายผมก็สามารถเคลียร์เกมนี้ได้ และเริ่มอิ่มตัว จนเลิกเล่นในที่สุด แต่ก็มีภาคใหม่ออกมาอยู่เรื่อยๆ  ซึ่งผมก็ยังโหยหาที่อยากจะเล่นอยู่ตลอด แต่ด้วยการงานและภาระหน้าที่ จึงไม่ค่อยสะดวกที่จะเล่นเท่าไหร่ 

     ระหว่างที่เขียน Blog นี้ผมก็เริ่มรู้สึกคันไม้คันมือ อยากจะหยิบออกมาเล่นอีกแล้วสิ 555 นี่แหล่ะ Monster Hunter เกมที่สนุกที่สุดสำหรับผม

ที่มาที่ไป...

     ผมเป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีอยู่อย่างนึง(จริงๆก็หลายอย่างอยู่นะ 555) คือผมมักจะสนใจอะไรเป็นช่วงๆ ช่วงนั้นสนใจอะไรก็จะหาข้อมูลเยอะมาก ในหัวก็จะมีแต่เรื่องนั้น แต่ก็แค่พักเดียว หลังจากนั้นก็จะสนใจน้อยลง หรือไม่ก็เลิกสนใจไปเลย 

     ถ้าเรื่องไหนมีเพื่อนสนใจร่วมกัน ก็จะนานหน่อย แต่ถ้าสนใจอยู่คนเดียว ก็จะสนใจอยู่ได้ไม่นาน 

ใครที่รู้จักผมดี คงจะรู้นิสัยข้อนี้ดี บางคนก็เรียกว่าเป็นคนขี้เบื่อ บางคนก็เรียกว่าเป็นคนที่รู้เยอะ แต่ไม่รู้ลึกซักเรื่อง เหมือนเป็ด 

     ผมก็เลยเขียนเรื่องที่สนใจเป็นพักๆนั้นไว้ใน Blog นี้ เพราะเมื่อนานๆไป พอกลับมาอ่านใหม่ แล้วมันรู้สึกดีจริงๆเลย