พูดถึงบอลไทย(บอลสโมสร) ช่วงนี้กำลังบูมมากๆ ทำไมเหรอ???? ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน 555 รู้แต่ว่าเมื่อหลายปีก่อน ผมเห็นข่าวทีมชลบุรีเอฟซี มีแฟนบอลเข้าไปดูเยอะมาก มีการเชียร์ มีการขายของที่ระลึก เช่นผ้าพันคอ ธง ฯลฯ แล้วหลังจากนั้นผมก็ได้ฟังข่าวบอลไทยเยอะขึ้นๆ มีการเล่นที่พัฒนามากขึ้น กองเชียร์แต่ละสโมสรก็พัฒนามากขึ้น ทำให้ไอ้ตัวกระผมเองก็สนใจบอลไทยมากขึ้น แล้วก็คิดว่าซักวันเราต้องไปดูบอลไทยในสนามให้ได้
คนที่ผมชอบคุยเรื่องบอลมากที่สุดก็คงเป็นพี่โก้ พี่โก้ชอบดูบอลมากเหมือนกันนอกจากบอลทีมชาติแล้วส่วนใหญ่เป็นบอลนอก แต่ก็ติดตามข่าวสารบอลไทยบ้างเหมือนกัน พอได้คุยเรื่องที่บอลไทยกำลังบูมขึ้นมา ก็ได้ชักชวนกันว่าเราต้องไปดูบอลไทยเตะกันบ้างซะแล้วล่ะ "...แต่ก่อนอื่นเราก็ต้องหาทีมที่เราจะเชียร์กันก่อนนะ...." ก็ได้ข้อตกลงกันว่าเราจะเชียร์ "เมืองทอง ยูไนเต็ด" ละกัน เพราะใกล้บ้านดี อิอิ
ผมรู้สึกตื่นเต้นมากกับการบูมของบอลไทย เพราะผมดูแต่บอลนอกมาตลอด บอลไทยที่ดูก็มีแต่บอลนักเรียน แต่ก็เพราะบอลนักเรียนนี่แหล่ะทำให้ผมชอบเชียร์บอล
ผมได้เข้าเรียนที่เทพศิรินทร์ เทพศิรินทร์สอนให้ผมเล่นบอลเป็น ดูบอลเป็น ทำให้ผมรู้สึกสนุกเวลาดูบอล เชียร์บอลด้วยความสนุก รู้สึกอินไปกับการแพ้ชนะของทีม และสอนให้รู้จักความหมายของคำว่า รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ...
เมื่อตัดสินใจว่าจะเชียร์เมืองทองกันละ ก็พยายามติดตามข่าวสารของเมืองทอง(แบบห่างๆ) มาตลอด สมัครเข้าบอร์ดของเมืองทอง แต่ก็ไม่ค่อยได้มีเวลาเข้าไปเท่าไหร่ แล้วก็ได้แต่พูด ว่าจะไปๆๆๆๆๆๆ แต่สุดท้ายก็ยังไม่มีโอกาสได้ไปดูเมืองทองเล่นซักที
เวลาผ่านไปจนมีอยู่วันนึง เห็นสองสาวร้านตรงข้ามที่เห็นหน้ากันมานาน แต่แทบจะไม่เคยได้คุยกันเลย เค้าสองคนนั้นคือ นุ้ยและหน่อง สองพี่น้องคู่นี้ใส่เสื้อบอลของเมืองทอง เมื่อรู้ว่าเค้าเชียร์เมืองทอง ก็เลยได้มีโอกาสแวะเข้าไปคุยเกี่ยวกับเมืองทอง ทำให้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเมืองทองเยอะขึ้นเรื่อยๆ (สองคนนี้แฟนพันธ์ุแท้เลย) จนวันนึงก็ฝากนุ้ยกับหน่องซื้อเสื้อของเมืองทอง เพราะอยากได้มานานละ ฝากซื้อสีดำเพราะตอนนั้นไม่มั่นใจกับการใส่เสื้อสีแดงเลย กลัวเป็นอีกาคาบพริก 555
หลังจากได้เสื้อมาไม่นานนัก ก็มีแมทระหว่าง สมุทรปราการ กับเมืองทอง ในรายการ Toyota Leauge Cup ที่สนามเทพหัสดิน นุ้ยกับหน่องก็มาชวนผมไปดู เพราะว่ามันใกล้มาก แวะไปดูกันได้ ผมก็เลยตัดสินใจไปดู แมทนั้นเป็นถ้วยลีกคัพ และเจอทีมต่างดิวิชั่น เมื่อทองจึงส่งตัวสำรอง และพวกดาวรุ่งลงสนามเยอะ นัดนั้นเมืองทองชนะ แต่ผมจำสกอร์ไม่ได้(ท่าทางจะเริ่มแก่ละ) แต่สิ่งที่ผมประทับใจมากๆเลยก็คือ บรรยากาศในการเชียร์ จะมีคนอยู่กลุ่มนึงที่นำเชียร์ โดยการ้องเพลงเชียร์ตลอด 90 นาทีไม่มีหยุด พวกเขาเหล่านั้นจะเรียกตัวเองว่า Ultra เมืองทอง ตัวผมตอนนั้นยังร้องไม่เป็นซักเพลง เลยได้แต่ยืนฟัง ละซึมซับบรรยากาศในการเชียร์นั้น การได้ดูทีมฟุตบอลที่เราชอบเล่นก็สนุกแล้ว บวกกับการได้ร้องเพลงเชียร์ด้วยแล้วมันยิ่งสนุกมากขึ้นไปอีก
หลังจากนั้นผมก็หาเวลาไปดูที่สนามบ่อยๆ โดยเฉพาะที่สนามของเมืองทอง สนามเหย้าของเมือทอง เป็นสนามที่สวยมากๆ ครั้งแรกที่เข้าไป ผมรู้สึกเหมือนเข้าไปดูฟุตบอลอังกฤษอยู่เลยทีเดียว
ในปีต่อมาผมถึงขั้นซื้อตั๋วปี และเข้าไปเชียร์แมทในบ้านทุกนัด มันเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ ในปีถัดมาผมก็ยังซื้อตั๋วปีอีก คราวนี้ซื้อให้ยุ้ยด้วย (แฟนผมเอง) เราไปดูด้วยกันบ่อยมาก ผมต้องขอบคุณยุ้ยมากๆที่ยอมไปดูบอลกับผม เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ยุ้ยชอบเลย แต่ก็ยังไปดูกับผม ผมมีความสุขมากๆ ขอบคุณนะ
แต่หลังจากปีนั้น ด้วยหน้าที่การงาน ผมเลยไม่ได้ซื้อตั๋วปี และไม่ได้กลับไปดูบอลที่สนามอีกเลย จนทุกวันนี้ ได้แต่ติดตามข่าวสาร ได้ดูถ่ายทอดเป็นบางนัด ส่วนใหญ่จะได้ดูแต่ไฮไลท์ แต่กระนั้นผมก็ยังอิน ยังมีความรู้สึกร่วมทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นวันที่ชนะ หรือคราวที่พ่ายแพ้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น